KÖRLÜĞÜN HIZLA GEÇEN BİR GÜNÜ

 

 

simsiyah bir pamuk tarlası gibi

bu sabah kentin sisi

 

açılmayan kilitler kepenkler akmayan köprüler geçitler

sayılmayan paralar giyilmeyen gömlekler

geminin çapası havadaki demir kokusu

sahildeki çakıl asfalttaki mıcır

her şey donuk ve siyah

bu sabah

 

göremesem de

sesi geliyordu güneşin

hemen gökyüzünü de buldum

herkessiz ve biricik gökyüzünü

 

sonra “gece oldu” dediler

ellerimde titremeler

bulanık bir çift göz

ayaklarımın altında garip bir yerler

kafamda hantallaşan aynı sorun:

 

“her şeyi anladım ama

körlüğün ne olduğunu anlayamadım

                                bütün hayatım boyunca.”

 

Ey ay!

seni de buldum

sesin geliyordu

sen bir kadın sesi gibiydin

eskiden beni sakinleştirirdin

 

birden:

 

“hayır, bitmeyecek!

göremesem de

bir lav gibi aklımda dönüyor

bu gökyüzü gözlerimden

dışarı çıkacak neredeyse!”

 

-büyük susku-

-uzun zaman-

 

“çıkarsa çıksın!”

 

 

Zafer Yalçınpınar

3 Ocak 2011



 


                                                        

Ana Sayfa

İLETİŞİM İÇİN:
 
Email: zaferyal@gmail.com
                                                                                                 
   Bu sayfa Zafer Yalçınpınar     tarafından 30 Ekim 1999 tarihinde hazırlanmıştır.Tüm yazıların ve fotoğrafların yayın hakkı Zafer Yalçınpınar'a aittir. Yazılar ile görsel öğeler, T.C. Telif Yasaları tarafından korunmaktadır. Yazılı izin alınmadan kopyalanması veya kullanılması hukuki sorumluluk doğurur.
Bu sayfa en iyi 600 X 800 çözünürlüğünde görünür